Rozdział 47 - Tak

 Rozdział z dedykacją dla: Mirandy, Eva Eva, Malu TFM

Violetta

Lekcje się skończyły. Spakowałam wszystko do plecaka i wyszłam razem z Francescą ze szkoły. Ruszyłyśmy w stronę swoich domów. Pożegnałyśmy się buziakiem w policzek i rozeszłyśmy się. Idąc drogą oglądałam rozkwitające zielone listki, które były na drzewach. Jest prawie połowa maja. Jeszcze tylko półtora miesiąca i będą wakacje. Nareszcie. Już myślałam, że nie wytrzymam tego roku szkolnego. Teraz już zejdzie momentalnie i będzie święty spokój – wakacje. Pod samym domem rozejrzałam się dookoła. Zaciągnęłam się wiosennym powietrzem i weszłam do środka. Już kierowałam się w stronę schodów, ale zaszokował mnie widok chłopaka znajdującego się na, no właśnie na schodach. Zatrzymałam się i spojrzałam na niego z szokiem wymalowanym na twarzy.

- Co ty tutaj robisz? – zapytałam zdziwiona jego obecnością tutaj.

- Przyjechałem z rodzicami odwiedzić moją dalszą rodzinę.

- Ach Violu, już jesteś! Pamiętasz swojego kuzyna? Jack to Violetta – powiedziała moja mama, a mi opadła szczęka…

- Ty jesteś moim kuzynem? Wiedziałeś o tym? – zapytałam chłopaka, nadal będąc w szoku.

- Nie.

A więc to mój kuzyn.

Hmm… Pewnie wszyscy się zastanawiają, co mi w tej chwili chodzi po głowie. No cóż… Jeżeli zielonooki postawił sprawę jasno, to teraz ja mogę się zabawić i zobaczyć reakcję chłopaka na to, że wisi mi to, że zerwał ze mną.

Nie, wcale mi to nie wisi… Ja go kocham… A to tak bardzo boli…

Spojrzałam na chłopaka i weszłam na schody.

- Ty idziesz ze mną do pokoju i nie słyszę ani słowa sprzeciwu – powiedziałam poważnym i niecierpiącym sprzeciwu głosem.

- Czyli to rodzinne… - westchnął chłopak, na co moja mama wpadła w śmiech.

Pokręciłam głową i pociągnęłam go za rękę do pokoju. Popchnęłam go na fotel, a sama zaczęłam nerwowo krążyć po pokoju i zastanawiałam się, jak zacząć tę rozmowę. W pewnej chwili zatrzymałam się i spojrzałam na niego. Siedział zdezorientowany i przyglądał mi się z szokiem na twarzy.

- Słuchaj, kuzynie – zaczęłam kładąc nacisk na ostatnie słowo – Nie za bardzo obchodzi mnie twoje zdanie, dlatego powiem Ci co masz robić, a ty to grzecznie będziesz wykonywał.

- Proszę? – powiedział sarkastycznie.

- Nie ma za co – odpowiedziałam także z cynizmem – A więc będziesz udawał mojego chłopaka…

- To nie jest normalne – wszedł mi w zdanie.

- Ale ja coś na tym ugram i przy okazji pokażę takiemu dupkowi, że mi na nim nie zależało – powiedziałam i wzięłam ramkę ze zdjęciem, na którym byłam ja i ten panicz, uśmiechający się do siebie.

Właśnie, że zależało i zależy… Bardzo…

- To on? – zapytał, gdy stanął obok mnie i zerknął na zdjęcie – Ta… Bo wiesz, on… - zaczął, ale do pokoju wpadła Emily.

- Violu, pomóż mi!

Jack spojrzał na mnie zdezorientowany. Poruszył wargami, zadając pytanie Kto to? na co ja powiedziałam, że to Emily, moja adoptowana siostra.

- W czym? – zapytałam.

Dziewczynka spojrzała niepewnie na chłopaka stojącego obok mnie.

- Poznałaś już naszego kuzyna? Jack to Emily, Emily to jest Jack.

- Cześć – powiedział chłopak i kucnął przed nią – Jestem Jack, a twoje imię jest śliczne – dokończył uśmiechając się do niej. Moja siostra wyciągnęła w jego stronę rękę.

- Dziękuję… - wyszeptała niepewnie.

- Co chciałaś? – zapytałam.

- Już nie pamiętam – powiedziała i tupnęła nóżką – Teraz za karę zabierzesz mnie na lody! – powiedziała i pokazała mi język.

- Jak będziesz mi tak pokazywać język, to w końcu Ci go obetnę specjalnymi nożyczkami do obcinania języka – odpowiedziałam i przyciągnęłam ją do siebie.

- Ale ja chcę lody!

- Kiedyś dostaniesz tyle lodów, ile będziesz chciała zrobić – powiedziałam mając na myśli coś innego. Mój kuzyn poruszył w śmieszny sposób brwiami, wyłapując to, co miałam na myśli. Rzuciłam się na łóżko plecami i zamknęłam powieki. Po chwili uchyliłam jedną, czując mały ciężar ciała na sobie. Spojrzałam na nią.

- L.O.D.Y

Westchnęłam i podniosłam się z łóżka.

- No chodź – powiedziałam biorąc portfel do ręki.

Dziewczynka zapiszczała ze szczęścia.

- Ale ty idziesz z nami – powiedziała do chłopaka i pociągnęła za rękę.

- Więc jaką dostanę odpowiedź? – zapytałam zamykając drzwi od mojego królestwa.

- Tak.

♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫

Hejka!

I jak Wam się podoba rozdział?

Zdziwienie, że Jack to jej kuzyn?

Pewnie Wasze pierwsze myśli pod poprzednim rozdziałem to, że ich zeswatam, ale nic z tego… No prawie 😁

Zbliżamy się już powoli do końca. Jeszcze trochę i epilog, ale na razie wszystko pozostanie tylko i wyłącznie w mojej głowie. 

Jeżeli macie jakieś pytania, to zapraszam do zakładki „Zapytaj bohatera”.

Pewnie wszyscy są już zmęczeni szkołą, ale mam pocieszenie: Jeszcze tylko 19 dni nauki szkolnej, 7 dni wolnego i… WAKACJE!

Dobra, nie zanudzam Was już notatką.

Buziaki

Miss Blueberry