Rozdział 48 - Pa Leoś

 Rozdział dedykuję Wam wszystkim 😊

Przeczytaj notatkę

Violetta

Wyszliśmy z naszego domu. Jack cały czas rozmawia z Emily, która jest w siódmym niebie. Właściwie, to ja także jestem w niebie, a nawet nad nim. Może i jestem złośliwa, ale lubię mieć własne zdanie i nienawidzę podporządkowywać się pod innych, gdy nie mają racji, ale sądzą inaczej i myślą po swojemu „Bo ja wiem lepiej”. Tak, jasne… Westchnęłam i szłam dalej, trzymając rączkę Emily. Weszliśmy do kawiarni. W tym miejscu kawa i lody są najlepsze w calusieńkim mieście. Zajęliśmy stolik przy oknie. Oprócz nas było tu jeszcze kilka osób, dwa małżeństwa z dziećmi, jakieś przyjaciółki i chłopak ubrany na czarno, mimo tego, że dzisiaj jest potwornie gorąco. Usiadłam na kanapie, a obok mnie klapnęła Emily, natomiast Jack zajął miejsce naprzeciwko nas. Wzięłam kartę do ręki i zapytałam się Emily, jaki deser lodowy zje. Dziewczynka wybrała pucharek lodów ze świeżymi owocami, ja natomiast zdecydowałam się na frappe, a Jack na zwykłą czarną kawę. Przez chwilę siedziałam zamyślona, oglądając wnętrze lokalu dokładniej, podpierając się ręką na stole. Siedzieliśmy przy stoliku. Emily cały czas się wierciła. Po chwili pisnęła i szybko wstała od stolika kierując się do chłopaka ubranego na czarno.

- Leon! – powiedziała kierując się do chłopaka, który podniósł na nią swój wzrok.

Mój uśmiech i całe to zadowolenie nagle prysnęło, jak bańka mydlana, a ja zaczęłam panikować z byle powodu.

Dlaczego musiał pojawić się w tym samym miejscu, co my? Co on tutaj właściwie robi? Czy całe moje życie musi być takie skomplikowane? Nienawidzę go, nienawidzę go, nienawidzę go.

♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫

Leon

Podniosłem swój wzrok na dziewczynkę, która podeszła do mnie z uśmiechem.

- Hej Leoś.

- Cześć szkrabie – dziewczynka zachichotała i podeszła bliżej.

Wciągnąłem ją na swoje kolana tak, żeby siedziała bokiem i miała możliwość patrzenia na mnie. Emily przylgnęła do mnie i obwinęła moją szyję swoimi rękoma. Spojrzałem w bok i ujrzałem Violettę oraz tego chłoptasia, co go w szkole złapałem.

W oczach Violetty nie dostrzegłem już tego blasku. Teraz były one wyblakłe, zupełnie nie takie, jak powinny być. To wszystko moja wina. Gdybyśmy się nie związali, gdybym w pewnym momencie powiedział stop, ale… Nie potrafiłem… Nie potrafiłem, ponieważ pokochałem ją tak mocno, że nie mogłem przestać, nie mogłem nic z tym zrobić…

- Dosiądziesz się do nas? – usłyszałem głos Emily, która wciąż siedzi mi na kolanach.

- Nie, przepraszam, ale nie mogę. Śpieszę się – powiedziałem i odstawiłem ją na ziemię – Leć do nich.

- Chcę Ci dać buziaka! – powiedziała i podskoczyła. Pochyliłem się z uśmiechem do dziewczynki, a ta dotknęła swoimi małymi usteczkami mojego policzka – Pa Leoś – powiedziała do odsunięciu się ode mnie i pobiegła do swojej siostry i tego chłopaka.

Spojrzałem jeszcze raz na ich stolik, po czym wyszedłem z kawiarni.

Nie tak to miało wyglądać. Miało mnie to nie boleć. Chciałem dobrze, a wyszło jak zwykle, czyli źle.

Powinienem dostać raz, a porządnie po mordzie, to może wtedy zobaczyłbym, co mogłem mieć, a co tracę…

Jestem po prostu *** (miejsce na Wasze określenie Leona) o taki właśnie jestem.

Matka chce mnie zabić, ale ojciec mnie rozumie, rozumie dlaczego to zrobiłem, przez co mieli małą (czytaj: dużą) kłótnię. Przynajmniej w nim mam wsparcie.

♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫

Violetta

Patrzyłam jak moja siostra rozmawia z moim byłym. Patrzę tak na niego i nadal nie rozumiem, a po mojej głowie wciąż chodzi jedno i to samo Dlaczego?

Byłam tylko zabawką i muszę się z tym pogodzić. Jest tylko jeden problem, ja nie potrafię… Nie umiem go przestać kochać tak z dnia na dzień, mimo że już minął miesiąc…

Nienawidzę go za to, że tak bardzo go kocham…

Spojrzałam na mojego kuzyna, który uważnie mi się przygląda.

- Ty go wciąż kochasz.

Westchnęłam.

- Kocham… Kocham go, mimo że mnie skrzywdził. To tak bardzo boli – wyszeptałam i pochyliłam głowę. Zaczęłam oglądać moje paznokcie, które tak nagle zrobiły się interesujące.

Moja siostra wróciła do stolika z uśmiechem. Wypiłam moją kawę, a Emily zaczęła zajadać swój pucharek lodów brudząc przy tym swój nos, który wytarłam niebieską serwetką.

Po powrocie rozłożyliśmy kanapę w salonie i rzuciliśmy się na nią całą naszą trójką. Emily przytuliła się do mnie i zaczęliśmy oglądać jakiś film, który leciał na jednym z programów telewizyjnych. Nawet ta głupia historia pięknej i bestii, gdzie główną bohaterkę gra Emma Watson, jest szczęśliwe zakończenie, a co to oznacza? Wszystko dookoła jest kłamstwem i głupią fikcją! To takie beznadziejne…

Kilka dni później

Dzisiaj wypada dzień dziecka, co za tym idzie, moja mama postanowiła mnie i Emily obsypać masą prezentów z samego rana. Założyłam na siebie sukienkę i ruszyłam do szkoły pieszo. Wszystko na zewnątrz jest takie piękne. Te kolorowe kwiaty, liście… Jeszcze tylko niecały tydzień i jedziemy na wycieczkę. Środa, czwartek i piątek, to będą dni, kiedy będziemy chodzić i zwiedzać różne miejsca. Do szkoły weszłam piętnaście minut przed dzwonkiem na lekcje.

Zobaczyłam przy sali Ludmiłę, która gdy tylko mnie zobaczyła posłała mi uśmiech.

- Hej, jak się czujesz? – zapytała.

- Dobrze – odpowiedziałam.

- Masz znowu doła z powodu Leona?

Westchnęłam.

- Musisz sobie dać radę… - przerwałam jej rozgniewana.

- Przestań pierdolić teorie, że mam ciągle dawać radę, słyszę to kurwa codziennie od miesiąca!

- Przepraszam – powiedziała dziewczyna.

- Nie, to ja przepraszam… Wszystko mi nie wychodzi…

Przytuliłam się do dziewczyny.

♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫

Hejka!

Z powodu, że mam dzisiaj urodziny i Dnia Dziecka, postanowiłam wstawić rozdział dzisiaj,

taki prezencik ode mnie.

Mam nadzieję, że się podoba. 

Wszystkiego najlepszego Wam życzę, zdrowia, szczęścia i lat sto 😁

Buziaki

Miss Blueberry