Rozdział 49 - Rozpacz

Rozdział z dedykacją dla: Victorka, To nie ja, Diana xox i królowa.wszystkiego

Leon

- Nareszcie jesteś.

Usłyszałem głos lekarza, gdy tylko pojawiłem się u niego w gabinecie z torbą, w której były rzeczy potrzebne do szpitala.

- Witam doktorze – powiedziałem podając starszemu mężczyźnie rękę, którą uścisnął.

Postawiłem bagaż i usiadłem naprzeciwko lekarza.

- To co, zostajesz już w szpitalu?

Pokiwałem głową w odpowiedzi, a następnie westchnąłem.

- Ja umieram, prawda? Nie ma już dla mnie ratunku?

Lekarz tylko zacisnął usta i spojrzał gdzieś za mnie.

♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫

- Proszę się przebrać. To będzie pana łóżko – powiedziała pielęgniarka, a następnie wyszła.

Przebrałem się w luźną białą koszulkę i szary dres. Moja piżama do końca życia, ha… Zabawne, ta… Pff…

Rzuciłem się na łóżko i zamknąłem oczy.

Rozpacz.

Rozpacz to jedyne co teraz mam… Ta…

Wszyscy mnie mają za dupka, sukinsyna czy jeszcze kogoś innego, ale do cholery jasnej niech ktoś spojrzy także na tą całą sytuację z mojej strony. Nie, nie liczę na współczucie czy litość, nie… Chcę tylko, żeby wszyscy mnie zrozumieli, bo w mojej wersji to wygląda o wiele inaczej niż ktokolwiek sądzi. Zostawiłem ją, to fakt, ale to nie znaczy, że mnie to nie boli. Kocham ją i chcę po prostu dla niej dobra, nawet jeżeli miałaby być szczęśliwa z kimś innym. Tak, to byłoby najlepsze. Ona wie o mojej chorobie, ale po tym co usłyszała i na pewno ją to zabolało, to mogła stwierdzić, że powiedziałem tak tylko o chorobie, by ją wciągnąć do łóżka i przelecieć, na szczęście nie zaszła w ciążę, bo z tego wszystkiego zapomniałem o zabezpieczeniu, ups…

- Leon? – usłyszałem głos mojej mamy, która weszła do środka.

- Mamo, proszę cię… Nie wspominaj przy Violetcie, że jestem w szpitalu, okej?

- Dobrze… Ale nadal sądzę, że zrobiłeś przeogromny błąd i… - przerwałem kobiecie.

- Wiem, co zrobiłem i nie musisz mi już nic mówić na ten temat.

- Ale ty nic nie rozumiesz… Taka dziewczyna jak ona trafia się raz na całe życie, więc nie dziw się, że jestem na ciebie wściekła za to, że z nią zerwałeś. Wiesz, nawet przez jakiś czas myślałam, że zostanie moją synową… - spojrzałem na kobietę i już miałem się odezwać, ale moja mama zatrzymałam mnie – Może wybiegam w przyszłość za bardzo, może i zachowywałam się jak pokręcona matka przez pewien czas, ale ja widzę dużo jako kobieta, więc o tym nie zapominaj.

- Mamo… - westchnąłem i już miałem powiedzieć coś więcej, ale kobieta mi przerwała.

- Kochasz ją?

- Ja…

- Tak czy nie?

- Jesteś moją matką i głupio mi tak na luzie o tym rozmawiać…

- Leon, zadałam ci pytanie i czekam na prostą odpowiedź. Kochasz czy nie?

- Kocham ją bardzo mocno, ale ona mnie już nienawidzi za to, co zrobiłem, powiedziałem jej prostu w twarz, no i po prostu… Ja chcę, by była szczęśliwa.

- Masz rację, może i cię nienawidzi, ale czy to znaczy, że cię nie kocha?

Spojrzałem na nią zdziwiony.

- Co? – zapytałem.

- Ona może cię nienawidzić za to, że tak bardzo cię kocha, nie myślałeś o tym nigdy?

Zamknąłem się i nie powiedziałem ani słowa.

- No tak, masz to po ojcu… Najpierw robi, później myśli. Co wy byście zrobili bez kobiet… Twój ojciec też powiedział, że mnie nie kocha, a później przesiadywał pod moim rodzinnym domem całe dnie i noce… Twoja babcia to mało nie padła, gdy twój dziadek wylał na niego wiadro lodowatej wody z pierwszego piętra. Chciał go po prostu zabić. Biedny James musiał się nastarać, żeby porozmawiać ze mną, a co dopiero mieć wstęp do mojego rodzinnego domu. Historia się tak jakby troszeczkę powtarza, więc nie chcę, żeby ją to bolało, jak mnie… Wiem jedno, German cię zabije przy pierwszym możliwym spotkaniu.

Rodzicielka zostawiła mnie samego, mówiąc, że zobaczymy się jutro.

Tsa, dzięki mamo za słowa pocieszenia.

Jestem w tarapatach…

♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫

Hejka!

Wiem wiem wiem… Rozdział pewnie jest do kitu, za co przepraszam…

Nie jestem w dobrej formie. Wiem, że zakończenie roku już za niecałe dwa tygodnie, ale wybaczcie mi, że rozdziały są krótkie i w kratkę…

Poznajecie tutaj perspektywę Leona… Nadal niektórzy są na niego źli?

Jak macie jakieś pomysły, żeby urozmaicić historię, to słucham :)

Buziaki

Miss Blueberry