Rozdział 32 - Włoska dziunia

Francesca

Zaczęliśmy nasze tańce. Jak ten dyrektor coś wymyśli, to… Masakra… Zaczęłam tańczyć z jednym, z chłopaków z naszej klasy. Po kilku minutach była zmiana partnerów i trafił mi się Diego. Uśmiechnęliśmy się do siebie, a następnie zawiesiłam ręce na jego szyi i położyłam głowę na jego ramieniu. Chłopak pocałował mnie w głowę i zamknął nas w mocnym uścisku.

- Och… - westchnęłam, czym zwróciłam na siebie uwagę Diego. Chłopak spojrzał na mnie.

- Coś się stało? – zapytał.

- Nie… - szepnęłam i przycisnęłam się do niego tak mocno, jak tylko mogłam.

Poczułam, jak mężczyzna oplata mnie swoimi ramionami. Uchyliłam moje powieki i zerknęłam na Violettę, która tańczyła z Verdasem. Cały czas uśmiechaliśmy się z Diego do siebie, albo byliśmy tak blisko, że miało dojść do pocałunku, ale nie chciało nam się jeszcze bardziej przybliżać, więc znowu posyłaliśmy sobie uśmiechy.

W pewnym momencie moją uwagę skupił Fede, który lizał się razem z Ludmiłą. O fuj! To takie ohydne… 

Kilka chwil później Diego powoli pochylił się nade mną i dotknął swoimi ustami moich. To takie cudowne…

Odsunęliśmy się od siebie.

Zerknęłam w stronę Verdasa i Vils, ale ujrzałam tylko odchodzącego Leona i zszokowaną, nie wiedzącą co zrobić Violettę. Po chwili dziewczyna popędziła za nim. Amory…

Gdy skończyliśmy lekcje, Diego postanowił mnie odprowadzić. Gdy już mieliśmy się pożegnać, stwierdziłam, że nie chce mi się samej siedzieć w domu i zaprosiłam go do środka. Chłopak na początku stawiał opór, ale po chwili ustąpił i wszedł za mną do domu. Rzuciłam mój plecak w kąt i już miałam pociągnąć go do swojego pokoju, ale na korytarzu ujrzałam moją starszą o rok kuzynkę. Co ona tutaj robi?! Błagam niech mi ktoś powie, że ona tutaj nie zostanie na dłużej, niż tylko godzinę... Ona jest… No cóż ona jest… łatwa? Miała już …nastu chłopaków (jak nie kilkudziesięciu) i z każdym TO zrobiła. Ohyda…

- Klara? – zapytałam jakby sama siebie. No przecież kretynko ją widzisz!

Błagam, niech to tylko będzie głupi sen!

- Francesca! – pisnęła dziewczyna. Głupia farbowana blondyna. Uściskała mnie, ale szybko wypuściła ze swoich rąk, które mają już spore doświadczenie – A to kto?

- To jest… - nie dokończyłam, bo ta kretynka już uwiesiła się na ramieniu chłopaka – Diego – wyszeptałam ostatnie słowo.

- No cześć. Jestem Klara, a ty? – zapytała chłopaka.

- A on idzie ze mną na górę do mojego pokoju.

- To twój chłopak?

- Co?

- Ciociu! – zawołał ten farbowany dziwoląg. Po kilku sekundach w holu pojawiła się moja mama.

Czy to jest jakiś cholerny spęd rodzinny?!

No błagam!

To nie jest śmieszne!

Chyba zaraz wydrapię jej oczy. Ona się ewidentnie patrzy na Diego, jak na mięso!

Przecież to jest niedopuszczalne!

- Fran już wróciłaś do domu?

- Ciociu! – pisnęła ta bezmózgnica. Moja mama spojrzała na nią.

Co za brak wychowania. Diego stoi w progu od kilku dobrych minut. To brak wychowania trzymać gościa w progu. Pociągnęłam go za rękę do salonu.

- Francesca ma chłopaka – powiedziała dziewczyna do mojej mamy.

Kobieta tylko przewróciła oczami i stanęła za Klarą. Dziewczyna myśląc, że moja mama poszła zaczęła gadać do nas jakieś głupoty. Moja rodzicielka zaczęła robić głupie miny i przedrzeźniała Klarę ruszając ustami. W pewnym momencie wychwyciłam „Bla bla bla” Mało nie padłam.

Pociągnęłam Diego na górę. Chłopak usiadł na kanapie, a ja oparłam się o biurko.

- Boże… Przepraszam Cię za to, że byłeś świadkiem takiej głupoty. Chyba zabiję Klarę. Ta włoska dziunia doprowadza mnie do szału.

- Ale ty też jesteś Włoszką – powiedział chłopak z uśmiechem. Rzuciłam w niego jakimś pluszakiem, który znajdował się na biurku.

Chłopak się zaśmiał, a ja zmroziłam go wzrokiem.

Porozmawialiśmy jeszcze jakiś czas, po czym chłopak poszedł do domu. Zadzwoniłam do mamy Violetty i zapytałam się kobiety, czy to byłby problem, gdybym wpadła do mojej przyjaciółki na chwilkę. Kobieta powiedziała mi, że Violetta jest w szpitalu. Byłam zszokowana, no bo Violetta zawsze świetnie się czuła, a teraz… Leon! Urwę mu to co chyba ma niepotrzebne. To przez niego Violetta wylądowała w szpitalu! Ukręcę mu tę pustą głowę. Kilak godzin później zmęczona całym dniem zasnęłam.

Weekend

Zadzwoniłam do Violetty. Postanowiłam zrobić jej niespodziankę i wpadłam do niej na chwilkę. Porozmawiałyśmy jakiś czas, a następnie wróciłam do domu i zajęłam się swoimi sprawami.

 ♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫  ★♫

Hejka!

Co tam u Was?

Jeszcze tylko tydzień i wigilia!

Czujecie już atmosferę świąteczną?

Jak wam się podobał rozdział?

Chyba może być co nie?

Przepraszam, że taki krótki i obiecuję, że następne będą dłuższe 😉

Przypominam wam o konkursie na one shot'a, który trwa do 22 grudnia.

Nie zanudzam już Was dłużej 😀

Proszę, pozostaw po sobie komentarz, nawet w postaci kropki :)

Buziaki

Miss Blueberry